سفرنامه همراه با المپیاد جمال رضایی(بخش سوم)

خاطرات سفر به شیراز و حضور در المپیاد کشوری فوریتهای پزشکی

به روایت : جمال رضایی اوریمی

طبق برنامه مراسم افتتاحیه ابتدا با سرود جمهوری اسلامی ایران و تلاوت آیات قرآن کریم آغاز شد.سپس آقای دکتر مرادیان ریاست محترم مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی استان فارس سخنرانی کردند.ایشان فرد بسیار جوان و فعالی بودند. تقریبا 30 سال داشتند اما خیلی پر انگیزه بودند و سراسر انرژی.

بعد از ایشان نیز جناب آقای دکتر رضوانی معاون آموزشی اورژانس کل کشور به سخنرانی پرداختند. ایشان حاوی پیام بسیار مسرت بخشی برای دانشجویان و تکنسین های فوریت پزشکی بودند و آن تصویب مقطع کارشناسی رشته فوریتهای پزشکی بود که با خوشحالی زائدالوصف دانشجویان و تکنسین ها روبرو گردید.دکتر رضوانی تخصص داخلی داشته و در زمینه ترجمه خیلی فعال هستند و بسیاری از کتب اورژانس توسط ایشان و همکارانشان ترجمه گردید.حتما نام ایشان را بر روی جلد کتب اورژانس پیش بیمارستانی دیده اید.

بعد از پایان مراسم افتتاحیه از همه دعوت شد تا برای صرف صبحانه به حیاط دانشگاه مراجعه کنند.صبحانه دلچسب و مقوی بود.همه افراد با لباس فرم و رسمی اورژانس 115 در مراسم شرکت کرده بودند و منظره زیبا و قشنگی بوجود آمده بود. یک صبحانه آرام در زیر سایه درختان که نسیم ملایمی نیز می وزید بسیار لذت بخش بود.

به قول حافظ:

"صحن بستان ذوق بخش و صحبت یار خوش است

وقت گل خوش باد کز وی وقت میخواران خوش است"

موضوع جالب برای من این بود که بیشتر تکنسین ها دارای آرم واحد و یکپارچه ای نبوده و حتی نحوه اتصال آرم و اتیکت ها نیز با یکدیگر تفاوت داشت، برخی فارسی و برخی دیگر انگلیسی ،و بعضی سمت چپ و بعضی سمت راست لباس نصب شده بود.اتیکت ها که حاوی اسم و عنوان شغلی افراد را نشان می داد نیز با هم هماهنگ نبود و عناوین مختلفی چون تکنسین فوریتهای پزشکی،کارشناس فوریتهای پزشکی،کارشناس پرستاری بر روی آن نوشته شده بود.البته من فکر می کنم که در حکم حقوقی همه افراد یک عنوان شغلی ثبت شده است و آن هم *تکنسین فوریتهای پزشکی * می باشد.

در گوشه ای از حیاط جناب آقای دکتر رضوانی معاون آموزشی اورژانس کشور را دیدم که با سعه صدر و روی گشاده به سئوالات افراد شرکت کننده که آنجا ایستاده بودند پاسخ می گفتند.یکی از مواردی که ایشان صریحا به آن اشاره داشتند کمبود 18000 نیرو در اورژانس کشور بود که می بایستی به مرور زمان و با تعلیم تکنسین های فوریتهای پزشکی توسط دانشگاه های علوم پزشکی تامین شود.

در گوشه ای دیگر از حیاط دکتر سرور نیز در حال صحبت با تکنسین ها بود.فرصت مناسبی بود تا تکنسین ها نظرات ،پیشنهادات و مشکلات و انتقادات خویش را با مسئولین مربوطه به صورت مستقیم در میان بگذارند.

دکتر معصومی امروز در مراسم افتتاحیه حضور نداشتند.به گفته یکی از مسئولین برگزاری المپیاد ایشان فردا به شیراز خواهند آمد.در آن طرف حیاط خبرنگاران رسانه های گروهی مشغول تهیه گزارش بودند.
یکی از نکات جالب توجه آرم یا لوگوی بسیار زیبای اورژانس شیراز بود که با ظرافت و مهارت خاصی طراحی شده بود و نشان از ذوق و هنر والای شیرازیها داشت.

مرحله اول آزمون

در نهایت ساعت 10 صبح امتحان برگزار شد. امتحان بسیار خوبی بود.اکثر سئوالات نیز از کتاب اورژانس پیش بیمارستانی طراحی شده بود. یعنی هر کس که این کتاب را خوب و با دقت خوانده بود می توانست در این امتحان موفق شده و نمره لازم را برای موفقیت در این مرحله کسب کند.

قرار شد تا شرکت کنندگان پس از صرف ناهار و خواندن نماز در نمازخانه دانشگاه راس ساعت 2 بعد از ظهر در تالار دانشگاه حضور پیدا کنند تا نتایج مرحله اول اعلام شود.هوای شیراز هم مثل اکثر نقاط کشور گرم بود.

تابستان تازه از راه رسیده و گرما را نیز با خودش به ارمغان آورده بود.به همین خاطر اکثر شرکت کنندگان به نمازخانه دانشگاه پناه آورده بودند چون هم بسیار خنک بود و هم جایی بود تا افراد اندکی در آن بیاسایند و خستگی را از تن شان بزدایند.

آقای خسروی مسئول آموزش مرکز فوریت های پزشکی زاهدان خیلی خوشحال و خندان بود.ایشان شب قبل به من گفته بود که سال قبل هم در المپیاد تهران در دانشگاه ایران شرکت کرده و اتفاقا نفر بیست و یکم شده بود.اینطور که معلوم بود ایشان به موفقیت خودشان بسیار اعتقاد داشتند و از همین حالا خودشان را یکی از افراد منتخب برای مرحله بعد میدانستند.

در نمازخانه دانشگاه هلهله ای برپا شده بود.در سمت راست یک گروه از تکنسین ها نشسته بودند و با یکدیگر مشغول بحث و گفتگو در مورد سئوالات امتحان بودند. بعدا متوجه شدیم که یکی از افراد سئوالات امتحان را یواشکی بدون آنکه مراقبان بفهمند از سر جلسه به بیرون انتقال داده و حالا با یکدیگر مشغول بررسی و ارزیابی سئوالات بودند.عده ای دیگر از افراد نیز چون شب قبل از راه دور خود را به شیراز رسانده بودند حسابی خسته بودند و مشغول استراحت در گوشه ای دیگر از نمازخانه بودند.

تکنسین های تهران هم مثل اینکه حسابی برای این دوره از المپیاد تدارکات فراوان دیده و دروس امتحانی را به خوبی مطالعه کرده بودند. یکی از دوستان گفته بود که تهرانی ها امسال هم مثل سالهای گذشته از نفرات برتر المپیاد خواهند بود.

پایان قسمت سوم